επιλοχεια καταθλιψη

ΕΠΙΛΟΧΕΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΕΙΝΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΣΙΜΗ! ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ!

«Έχετε μόλις αποκτήσει ένα μωρό, που περιμένατε με μεγάλη προσδοκία, χαρά και αγωνία. Όμως, αντί να γιορτάζετε, νιώθετε θλιμμένη, βάζετε συχνά τα κλάματα και βιώνετε εξάντληση, άγχος,  φοβίες και ανασφάλεια. Η προσδοκία της αναμενόμενης χαράς με τη γέννηση του παιδιού διαψεύδεται!!

ΝΙΩΘΕΤΕ ΦΟΒΟ, ΕΝΟΧΕΣ, ΑΝΗΜΠΟΡΙΑ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ!»

ü Κάθε γυναίκα στη διάρκεια  της εγκυμοσύνης και μετά τον τοκετό μπορεί να βιώσει μια κατάσταση εκνευρισμού και θλίψης (κλάμα, κόπωση, ανασφάλεια, ενοχές: έτοιμες να κλάψουν, «πεσμένες» και καθόλου σίγουρες για τον εαυτό τους). Αυτό είναι γνωστό ως «μελαγχολία της λοχείας» και περνάει μετά από μερικές ημέρες.

ü Σε ορισμένες γυναίκες τα συμπτώματα της θλίψης διαρκούν πολύ περισσότερο και είναι μεγαλύτερης έντασης (επιλόχειος κατάθλιψη). Απαιτείται ΑΜΕΣH βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας!

ü Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι ακόμη πιο έντονα τα συμπτώματα (αλλαγές στη διάθεσή σας, περίεργες πεποιθήσεις, να ακούτε φωνές και να συμπεριφέρεστε περίεργα ή απρόβλεπτα), όπου χρειάζεται ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ψυχιατρική εκτίμηση και νοσηλεία, καθώς κινδυνεύει και  η μητέρα και το παιδί (επιλόχεια ψύχωση). Πρόκειται για μια σοβαρή πάθηση η οποία χρειάζεται επειγόντως θεραπεία και υποστήριξη.

«Όσο οι μέρες περνούν μου είναι αδύνατο να τα βγάλω πέρα … Δεν είμαι πια ο εαυτός μου. Το μυαλό μου έχει αρχίσει να μου παίζει περίεργα παιχνίδια.” (Montgomery, Mossey, Adams, & Bailey, 2012; Ugarirza, 2002)».

«Ένιωθα μόνη, αβοήθητη, έκλαιγα, φοβόμουν ότι θα πάθει κάτι το παιδί, ότι θα του κάνω κακό, έπιανα τον εαυτό μου να επιθυμεί την ανεξαρτησία της ζωής της ανεμελιάς χωρίς την ευθύνη ενός μωρού..»

«Ένιωθα ανησυχία, ανασφάλεια, θλίψη, φόβο, πίστευα ότι είμαι κακιά μητέρα, ανίκανη, ανάξια, άχρηστη, πίστευα ότι δεν αγαπώ το παιδί που τόσο ποθούσα, τύψεις  …κάτι δεν πήγαινε καλά..απόγνωση!»

«Προσπαθώ να αποφεύγω να ανοίγω το συρτάρι της κουζίνας. Το να βλέπω το μαχαίρι με τρομάζει αν και ξέρω ότι δεν θα το χρησιμοποιούσα ποτέ… Ντρέπομαι τόσο. Τι μητέρα είμαι; Πραγματικά νιώθω ότι κάτι πηγαίνει λάθος». (Ugarirza, 2002)

«Δεν έχει υπομονή, είναι περίεργη, παράξενη, παραπονιέται όλη την ώρα!!!δεν καταλαβαίνω! Θέλω την γυναίκα μου πίσω!».(ΣΥΖΥΓΟΣ)(Montgomery, Mossey, Adams, & Bailey, 2012)

• Ø Πόσο συνηθισμένο είναι το φαινόμενο της Επιλόχειας Κατάθλιψης;

Περίπου η 1 στις 10 γυναίκες έχει επιλόχεια κατάθλιψη μετά τη γέννα.

Εκτιμάται ότι μπορεί να εμφανισθεί οποιαδήποτε στιγμή από τη γέννα έως και ένα χρόνο μετά.

Κατάθλιψη μπορεί να υπάρξει και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης!

ü Τι συμβαίνει στους άντρες;  

Αν και η επιλόχεια κατάθλιψη είναι πολύ πιο συνηθισμένη στις γυναίκες, μπορεί να επηρεάσει και τους άντρες:  δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στην καινούρια κατάσταση, ξεσπάσματα θυμού, μη ενασχόληση με μωρό, εχθρότητα, κυνισμό, απομόνωση, αλκοόλ…

Τι την προκαλεί;

Δεν υπάρχει μόνο ένας λόγος, αλλά διάφοροι ΑΤΟΜΙΚΟΙ παράγοντες (ορμονικές αλλαγές, προηγούμενο ιστορικό κατάθλιψης, συζυγικά ή οικονομικά προβλήματα, μικρή υποστήριξη, ανησυχία και άγχος για το νέο ρόλο, αλλαγές στην καθημερινότητα, κόπωση, αρνητικά βιώματα…)

• Ø Τι νιώθουν οι γυναίκες που υποφέρουν από Επιλόχεια Κατάθλιψη;
  • πονοκέφαλοι, πόνοι στο στήθος, ταχυπαλμία, μούδιασμα ή ζάλη
  • κόπωση (νιώθει εξουθενωμένη, σαν άρρωστη).
  • προβλήματα στον ύπνο.
  • μειωμένη όρεξη.
  • ατονία, εξάντληση, κούραση «σα να μην έχει δύναμη».
  • έλλειψη ικανοποίησης και ενδιαφέροντος για οτιδήποτε.
  • έντονη ανησυχία ή άγχος (φόβο να μένει μόνη με το μωρό, μήπως πάθει κακό, ότι δε καταλαβαίνει τι έχει ανάγκη το μωρό).
  • αισθήματα αναξιότητας ή ενοχής (δε κάνω τίποτα σωστά, είμαι άχρηστη μάνα, δε θα τα καταφέρω).
  • δυσκολία συγκέντρωσης (κάνει σημαντικά λάθη π.χ. ξεχνάει το θηλασμό, την αλλαγή πάνας).
  • θλίψη, απογοήτευση, απόγνωση
  • μειωμένο ενδιαφέρον για σεξ.
  • κλάματα, νεύρα και δάκρυα χωρίς προφανείς λόγους.
  • σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονίας
  • άρνηση ενασχόλησης με το παιδί ή επιθετικότητα προς αυτό.
  • διαταραχή των διαπροσωπικών σχέσεων της μητέρας.
  • φοβίες (ότι μπορεί να χάσει το μωρό λόγω κάποιας λοίμωξης, ξαφνικού θανάτου, λανθασμένου χειρισμού, ότι μπορεί να κάνει κακό στο μωρό, ή στην ίδια).

Αρθρογραφία:  Πέτσιου Σπυριδούλα (ψυχολόγος)